Ιούλιος του 2004

.




Τα ερωτήματα τα έθεσα
έτσι κι αλλιώς χωρίς να
περιμένω απάντηση

Στην χαρτογράφηση των
συναισθημάτων μας
μείναμε χωρίς υπογραφή και χρώμα

Η ανδρειοσύνη έφτασε
μόνο ως εκεί που έπρεπε
να κάνουμε το παραπάνω βήμα

Έτσι κι αλλιώς αγάπη μου
με τα πολλά τα ρω,
δυο ανθρωπάκια είμαστε
χωρίς καμία επίγνωση του εαυτού μας.




.

Το αντιδάνειο της Ασπασίας

.




Παράθυρα λευκά
στόρια από πανί
δρόμοι στενοί πλακόστρωτοι

στρίβω δεξιά στον θεράποντα
κι η θεραπεία φεγγοβολάει απάνω σου

Θα χρησιμοποιήσω λέξεις δανικές
μα δεν μπορώ να βρω καλύτερες

"βλέπω το διακύβευμα του έρωτα
να τρεμοπαίζει στα μάτια σου"



.

Ερωτική άσκηση φυσικής

.





Δεν θα περάσει μια μέρα από το σώμα σου επάνω

δεν θα αγγίξει ο χρόνος τα μακριά σου μαλλιά,

το σώμα σου απ’ το δικό μου εάν δεν ξεχωρίσει.


Δυο κορίτσια και ένα κρεβάτι,

κάνουμε πράξη την θεωρία

του Άλμπερτ Αϊνστάιν

Εδώ ο χρόνος, εδώ ο χώρος, υψώνονται στο τετράγωνο.



.

Αγάπη δίχως πείσματα

(δεν; έχει; νοστιμάδα)
.



Κλαίω μα δεν φοβάμαι τα μεγάλα βήματα.
Πονάω μα δεν φοβάμαι τα μεγάλα ανοίγματα.
Τι είναι η ζωή χωρίς μεγάλα δράματα,
“Ψάρια χωρίς ποδήλατο” ή Ψάρια δίχως θάλασσα;





.

γόρδιος δεσμός

.




Ανυπόφορη έλευση του ανάδρομου κύκλου σου,
την ζωή μου την έπιασες όπως λένε στα πράσα,
Τώρα από έναν, που ο κόσμος τον ορίζει μονάχο,
με χωρίζουν τα μούσια, με χωρίζουν τα ράσα.

Μες το βέλος του έρωτα έβαλες δράμα και μήνη
δεν με πιάνει κρασί δεν με πιάνει ποτό,
να ζαλιστώ να ξεχάσω μια εικόνα που όλο σβήνει,
κι όλο λέει να φύγει, μα όλο μένει εδώ.

Απορώντας και βρίζοντας θα περάσω κι απόψε,
και στα χείλια θα ρέει ένα τραγούδι λαϊκό*
να μου δίνει την λύση μες τον γόρδιο δεσμό
σε παρακαλώ μικρή μου - την ψυχή μου βρες και κόψε




.




*μουσική αναφορά: "ένα τραγούδι πες μου ακόμα"
Εκτέλεση: Ρίτα Σακελαρίου,
Στίχοι - Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης



.

Καινούριο χώρια

.



Ρούχα παλιά φόρεσα,

Άλλος κόσμος με βρήκε.

Όχι δεν καταλαβαίνω.

Τα βήματά μου γρήγορα

Η ανάγκη μου μεγάλη

Πόνος και αναλγητικά.

Η θεραπεία σκληρή

Ακρωτηριασμένο μου μαζί

Καινούριο χώρια



.

από χωρισμός

.




Τα δέντρα πίσω μας
η πόρτα ανοικτή
η φωνή σου γνώριμη
η δική μου σε αχρησία

πόσα φωνήεντα κατάπια
πόσα θέλω μου έπνιξα

Δυο φορές τον κόσμο γύρισα
μια να σε βρω,
και μια να σε ξεχάσω.




.

Κορίτσια στον ήλιο

.



Ο ήλιος του μεσημεριού,
καίει το στήθος μου
και την καρδιά μου

αυτός ο ήλιος που μοιάζει
όσο τίποτε άλλο
με τα ξανθά σου μαλλιά

εκείνα που άλλοτε έλουζαν
το γυμνό μου κορμί

το κορμί που το ζέσταινες,
όπως τώρα ο ήλιος.

Το τετριμμένο φυγείν αδύνατον



.

Το Ζεϊμπέκικο του Αλκίνοου_στην ταβέρνα με τις χρωματιστές γιρλάντες

.



Σήκωσα το παλικάρι δεκαπέντε πόντους
Σαν να είχα μαξιλάρι ζωντανό στους ώμους

Με το σώμα, με τα πόδια, με τα δυο μου χέρια
Κι όλη νύχτα έβρεχε μαύρα περιστέρια

Έκλεισα την πόρτα να μην μπει ο Χάρος μέσα
Φώναξα τον Νίκο να τον πάμε στην γιατρέσσα.

Σήκωσα το παλικάρι δεκαπέντε πόντους
Σαν να είχα μαξιλάρι ζωντανό στους ώμους.



.

υποψία

.




Aυτόχθονες ήρωες
παραπληγικοί εραστές
σε ανεργία

πάνω σου σκόνταψα
διαπραγματευόμενη
την υποψία

Φίμωση αισθήσεων
σεντόνι αμόλυντο
μικρή αμνησία
έτσι αφέθηκα

Kαι ακόμα μία
πάνω μου πλάγιασε
ακόμα μία
σάρκα γυμνόστηθη
βογκώντας γέννησε
ζιζάνιο ευτυχίας.






.

que pasa por la calle

.



μήνες τώρα κοιμόσουνα μέσα μου,
σχεδόν θα σε 'χα ξεχάσει..

οδηγούσα να φτάσω σπίτι
όταν ακούστηκε εκείνο το κομμάτι,

άλλαξες πλευρό
μετακινώντας την καρδιά μου

σώπα κοριτσάκι μου,
δεν είναι ώρα μας ακόμα
έχουμε δρόμο μέχρι να φτάσουμε.




.

φίλοι

.



Ακούω τις φωνές των
μυρίζω τις λέξεις των
φοβάμαι την απουσία των
οι φίλοι που έρχονται
οι φίλοι μου φεύγουν
και δεν το περίμενα
να με καταβάλλει τόσο
η διακριτικότητα αυτή




.

Λεβιάθαν

Λεβιάθαν

Κάναμε υπομονή

τα πράγματα θα άλλαζαν

σύμφωνα με όλες τις προγραμματικές δηλώσεις

Κάναμε υπομονή

λίγη λιτότητα ακόμα,

χρειάζονται θυσίες αν θέλεις να το σώσεις,

Ως πότε να μετράω τα λόγια μου

Ως πότε να μετράω τα φιλιά μου

Ως πότε να καταστέλλω την αγάπη μου

Για να σου δίνω χρόνο

Άρτιος ιμπεριαλισμός, το σωματικό σου κεφάλαιο

σκληρή διακυβέρνηση, και αποξένωση

Μην αφήσεις την άβυσσο να με βάλει στον γύψο,

για σένα θα ήμουν ένας Μάης, μία εξέγερση,

για σένα θα έκαιγα πιο πολύ και από ισπανικό οδόφραγμα

θα άνθιζα στον πιο βαρύ χειμώνα

άκου την καρδιά σου που χτυπάει αριστερά

ξερίζωσε το πρόταγμα για ασφάλεια

που μας πασάρουν τα εμπορεύματα

άκου την κραυγή μου

εγώ ο υπήκοος της καρδιάς σου Λεβιάθαν.







.

από τη συλλογή μικρά ποιήματα

II

η ποίηση είναι αντίδοτο στην σιωπή,
και η σιωπή στην ποίηση.






.

από τη συλλογή μικρά ποιήματα

I


η ποίηση θέλει τέχνη

όπως στον οργασμό

μόνο αν πιάσεις τον ρυθμό

μπορείς να χύσεις.






.

από τη συλλογή "όλα είναι δρόμος"

III

από τη συλλογή "όλα είνα δρόμος"

.


ΙΙ


Τους τελευταίους μήνες
σπίτι δεν έχω

Όλοι οι άνθρωποι που δεν έχουν σπίτι
δεν έχουν γιατί δεν έχουν,
εγώ δεν έχω επειδή έχω τρία

Συρτάρια, ντουλάπες, κρεβάτια, κομοδίνα,
όλα μοιράζονται και με μοιράζονται

Μία μου κάλτσα απεγνωσμένα ψάχνει
το άλλο της μισό
ένα σωβρακάκι μου χάθηκε για πάντα
δύο ποιήματα χάσκουν δίχως τέλος
και τα ρούχα που παραμελώ μου κάνουν μούτρα

Για μένα καλύτερα να μην μιλήσω
ο κατακερματισμένος μου εαυτός
συνοφρυώνεται στην πρωτεύουσα
ονειρεύεται στην επαρχεία
και ζει στα μεσοδιαστήματα της ύλης
μεταξύ συρμού και αποβάθρας.






.

Έντεκα ποιήματα για έναν χωρισμό που δεν τιτλοφορήθηκε ως τέτοιος

.





Η αρχή του τέλους

(ή αλλιώς πως κατάλαβα ότι όλα τέλειωσαν)





Ένα ζευγάρι χαμουρεύεται μπρος μου

ένα ρήγμα παράγεται εντός μου..


































Bad timming


σ’ αφήνω

να βρω τον εαυτό μου

είπες κι έφυγες.

Έψαξα το σπίτι,

κάτω από το κρεβάτι

μέσα στην ντουλάπα

πίσω από την πόρτα

ίσως στο μπαλκόνι να κρύφτηκε

ίσως να σου παράπεσε

κάπου στο γραφείο,

κι αν ήρθε η καθαρίστρια,

τότε γάμησέ τα

τώρα ο εαυτός σου

στην χωματερή θα λιάζεται

έληξε και χθες του ΟΤΑ η απεργία

Αυτό είναι που λένε

Bad timming



























Ωδή στην B.D.S.M. κοινότητα.


S.M. S.M.

Μπάτσοι Δικαστem.

B.D.S.M. B.D.S.M.

bάτσοι dικαστem












































Το κορίτσι μου


Το κορίτσι μου μια μέρα

γύρισε σπίτι με μελανιές στα γόνατα,

δεν έπεσε απ’ το ποδήλατο

δεν έπεσε στην σκάλα

την «έδεσε» η δασκάλα της

Το κορίτσι μου μια μέρα

δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι,

δεν ήταν στην δασκάλα της

δεν ήταν με παρέα

δέθηκε μόνη της.

Το κορίτσι μου συνέχισε

να μην έρχεται σπίτι

να γεμίζει μελανιές

και να δένεται

Μόνη της, Με παρέα,

Δεν ξέρω, δεν με νοιάζει,

Ένα με νοιάζει μόνο

είναι σωστό να την λέω

«κορίτσι μου»;





























Μικρό διάλειμμα





-έχω μια γεύση τρικυμίας στα χείλη..



- το γιαούρτι

που φάγαμε

θα φταίει





































Ποια από τα παρακάτω ζευγάρια ελέγχονται με διάψευση

Ποια υπόθεση είναι ρηξικέλευθη.


Ελεεινό Απόσπασμα

Μαύρη Συμφορά

Απαίσιο Πλάσμα

Ειδεχθές Περιστατικό

Βρωμερή Συσχέτιση

Άσπρος Κύκνος

Εγώ Εσύ

Αυτό το μεταπτυχιακό μου χει

ζαλίσει τον έρωτα.






































Σπίτι μου, σπίτι σου ή και κάπου αλλού


Σπίτι μου

Σπίτι σου

ή και κάπου αλλού

Σπίτι μου

Σπίτι μου

ή και κάπου αλλού

Σπίτι μου

Σπίτι σου

Σπίτι μου ξανά

Σπίτι μου

Σπίτι σου

σε βαρέθηκα


































Κορίτσι για σπίτι


Είχα πυρετό

και μου ‘δωσες Ντεπόν

και είπα βρε αδερφέ,

αυτό είναι ένα κορίτσι για σπίτι!

Τώρα όμως

ο πόνος που με χάπια δεν περνάει

στην πλάτη με χτυπάει

και μου θυμίζει,

πως για άλλη μια φορά

παγιδεύτηκα

στην στερεότητα

παγιδεύτηκα

στα στερεότυπα































Πως ορίζω, ότι χωρίζω;


Δεν σε θέλω + Δεν με θέλεις = χωρίζουμε

Δεν σε θέλω + Με θέλεις = χωρίζουμε

Σε θέλω + Δεν με θέλεις = χωρίζουμε

Σε θέλω + Με θέλεις = Γιατί χωρίζουμε μάτια μου;



Ποτέ δεν θα καταλάβω την

αριθμητική

του έρωτα







































Μπροστά στο Νόμο



Τα λουλούδια ανθίζουν

τα πουλιά κελαηδούν

η γη γιορτάζει

και το μωρό μου με άφησε

στις πιο μεγάλες καύλες,


Κύριε Μέρφη,

Ε κύριε Μέρφη

προτιμώ να μου πέσει

η φέτα με την μαρμελάδα.



































Καψούρα



Αν ήμουν δυσκοίλια

θα έγραφα

στο αποχωρητήριο

αλλά είμαι καψούρα

και γράφω

γιατί μ’ αποχωρίστηκες.








.

Καρδιοπάθειες, από τις πολλές συμπάθειες

Ποτέ δεν είναι αργά για ένα ποίημα
κάποιες λέξεις θα βρεθούν να δέσουνε το νήμα,
η ρίμα δεν χρειάζεται πάντα,
το διακύβευμα δεν είναι απαραίτητα βατό,

Ποτέ δεν είναι αργά για ένα ποίημα
χρειάζεται μόνο ένα κενό,
εκεί ανάμεσα στην αορτή
και στον φλεβόκομβο,
ή στο δεμάτιο του His
ένα πετάρισμα.






.

ωδή στον παραλίγο έρωτα

.



Την πρώτη μέρα χάθηκα στα μάτια της,
την δεύτερη ακούμπησαν τα χέρια μας,
την τρίτη μέρα κοίταζα τ' αστέρια
και εκείνη ένοιωσε παραμελημένη.

Οι ρυθμοί μου πιο αργοί και απ' την χελώνα,
οι συνήθειές μου πιο παλιές και από τα ήθη,
είτε θα πέσω στο πηγάδι,
είτε ο λαγός θα με νικήσει.






.

ο λύκος

.


μια φορά και έναν καιρό
η κοκκινοσκουφίτσα θα διασχίσει το λιβάδι
ο λύκος θα την περιμένει στο πλατύσκαλο,
ακουμπισμένος και σκεφτικός
σήμερα δεν θα φορέσει τα ρούχα της γιαγιάς
δεν θα κρυφτεί μες στα σκεπάσματα
θα την κοιτάξει
στα μάτια και θα της πει
φάε με μικρή μου,
η ώρα ήρθε
φάε με.






.

ποίημα από την συλλογή "όλα είναι δρόμος"

.



Ο πόθος μου για σένα
είναι τόσο μεγάλος
που νιώθω μέσα μου
να συνωστίζεται ο κόσμος όλος

Στις φλέβες μου ρέει ο Δούναβις
στις αρτηρίες μου κυλάει ο Νείλος
στο λαιμό μου χτίζεται η Καινούργια Γη
η κοιλιά μου κατάπιε το Εκουαδόρ

Τα βυζιά μου υψώσανε την κεντρική Ευρώπη
και η καρδιά μου χτύπησε μόλις
την αλλαγή της ώρας στο Γκρίνουϊτς

πλανόδιο τραγουδιστή θα με κάνει η αγάπη σου
πριν ένα βήμα προλάβω να κάνω.





.

ποίημα για την σημασιολογία της ποίησης, II

.
(με-γ-άλλα λόγια)


Άμα σου πω, πως σ' αγαπώ, θα έχει κάποιο νόημα;
χιλιάδες άνθρωποι το παν το δευτερόλεπτο που πέρασε
ακόμα και εγώ, το έχω πει σε τόσες κοπέλες

άμα σου πω ότι είσαι ο ήλιος, το φεγγάρι μου;
τόσες φορές που ξεστομίζονται αυτές οι λέξεις
ούτε εικόνες πια, δεν μπορούν να ζωγραφίσουν

εάν είχαν μια στάλα ψυχή απάνω τους,
θα περπατούσαμε ανάμεσα σε τροπικά πουλιά και καμηλοπαρδάλεις,
θα κουβεντιάζιαμε τον έναστρο ουρανό

Μα εγώ ανθίζω τόσο
όταν σκέφτομαι τις λέξεις σου για μένα
λες και δεν ξέρω το ψέμα τους
λες και τα ξέχασα όλα όταν έπεσα πάνω σου
ανοίγω το μεγάλο μου στόμα και λέω,

σ' αγαπάω σαν να γεννήθηκα χθες
σ' αγαπάω λες και πεθαίνω αύριο.




.

μικρό ποίημα για την σημασιολογία της ποίησης

.


(ή αλιώς γράμμα στην ερωμένη μου, απρίλης 1979)


Πόσα ποιήματα θες
να σου γράψω
θες, πόσα

λέξεις θα βρω
που δεν έχουνε δει
καμιά γλώσσα

Πόσα ποιήματα
πες να σου γράψω
πες, χίλια

λέξεις θα βρω
που δεν έχουνε δει
άλλα χείλια

κι αν τις λέξεις μου βρω
αν για σενα κομματιάσω
την Γλώσσα

χωρίς την φωνή
χωρίς την γραφή
θα σου πω άλλα τόσα.





.

λίγα λόγια για την έναρξη

Αυτό είναι ένα μπλόγκ,
Αφιερωμένο στο ποιητικό έργο της Λόλα Όμπρε.

Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι την γνωριμία, με το ελληνικό κοινό την πρόλαβε ο φίλτατος Αιμόφιλος, ο οποίος δημοσίευσε κάποια ποιήματά της πριν απο χρόνια. Ο ίδιος με έφερε σε επαφή με την συγγραφέα, καθώς ζει απομονωμένη από τον δημόσιο βίο και λίγοι άνθρωποι έχουν την τύχη να την γνωρίζουν προσωπικά.

Φήμες θέλουν την ίδια να μεταμφιέζεται σε νεαρό έφηβο για να διεκπεραιώσει τις δουλειές της καθημερινότητας, ενώ άλλες ότι μεταμφιέζεται σε μανάβισσα για να παρακολουθεί τον κόσμο. Εγώ δεν μπορώ να διαψεύσω ούτε να επιβεβαιώσω καμία από αυτές, δεν είναι η δουλειά μου άλλωστε. Απλά χαιρετίζω με αγαλλίαση την απόφασή της να δημοσιευτεί για πρώτη φορά το έργο της στο σύνολό του.

"poco pocito como los pasos del amor, como las pulsas de un corazon" Αυτά είναι τα λόγια της ποιήτριας όταν αναφέρθηκε στον τρόπο εισαγωγής του έργου της στο ελληνικό κοινό. "λίγο λίγο, όπως τα βήματα του έρωτα, όπως οι σφυγμοί μίας καρδιάς"

Εγώ ονομάζομαι Μαρία Μετακιτρινά, και είμαι η μεταφράστρια των πονημάτων. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!

υ.γ. εν καιρώ θα αναρτηθούν και ποιήματα στην μητρική γλώσσα της συγγραφέως- ποιήτριας