.
ΙΙ
Τους τελευταίους μήνες
σπίτι δεν έχω
Όλοι οι άνθρωποι που δεν έχουν σπίτι
δεν έχουν γιατί δεν έχουν,
εγώ δεν έχω επειδή έχω τρία
Συρτάρια, ντουλάπες, κρεβάτια, κομοδίνα,
όλα μοιράζονται και με μοιράζονται
Μία μου κάλτσα απεγνωσμένα ψάχνει
το άλλο της μισό
ένα σωβρακάκι μου χάθηκε για πάντα
δύο ποιήματα χάσκουν δίχως τέλος
και τα ρούχα που παραμελώ μου κάνουν μούτρα
Για μένα καλύτερα να μην μιλήσω
ο κατακερματισμένος μου εαυτός
συνοφρυώνεται στην πρωτεύουσα
ονειρεύεται στην επαρχεία
και ζει στα μεσοδιαστήματα της ύλης
μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου