Αν το πίστευες λιγάκι
μία υποψία θα είχε γεννηθεί
και θα διαπερνούσε το σώμα σου
άκρη ως άκρη, σαν βεβαιότητα.
και θα διαπερνούσε το σώμα σου
άκρη ως άκρη, σαν βεβαιότητα.
Ο φόβος θα 'λιωνε με μία έκρηξη ηλεκτρική
κι απ' το καπέλο μου σαν λαγός
κι απ' το καπέλο μου σαν λαγός
θα έβγαινε ο πιο μεγάλος πόθος
Θα κοίταζες τα μάτια μου με απορία
πως είναι δυνατόν αυτή η ακαριαία οικειότητα,
με σήματα εξωλεκτικά θα φλυαρούσαν οι σάρκες μας
και 'μεις οι δυο, χωρίς μιλιά θα χαζεύαμε το υπερθέαμα
Κάπως έτσι, μέσα σε λέιζερ και καπνούς
θα αγαπιόμασταν
αν δεν σε κέρδιζε ο κύκλος της Βιέννης.
.
1 σχόλιο:
Εγώ που φοβάμαι το γέλιο στα μάτια
που φέρνουνε στίχοι γι’ αγάπες πλανήτες.
Εγώ που λατρεύω απ’ τον κύκλο το κέντρο
και βέλη μαζεύω για άλλοθι στόχων.
Εγώ που φορώ στις καρδιές σερπαντίνες
και βγάζω καπέλα από τσέπες με πέτρες.
Ζηλεύω το λόγο σου! ανύποπτε μάγε.
Δημοσίευση σχολίου