Τρίτη 12 Μαΐου 2020

ροδόχρους πιτυρίασις

ροδόχρους πιτυρίασις
αφιερωμένο στην μ. και στο 2008 




《Ο γιατρός μου, μου διέγνωσε ροδόχρους πιτυρίασις. Δεν ξέρει από τι είναι λέει. Γενικά η επιστήμη δεν ξέρει σε τι οφείλεται αυτό το πράγμα, Όχι μόνο ο γιατρός μου... Το βγάζουν οι γυναίκες, μου είπε, και δεν είναι κολλητικό.

Εγώ όμως μπορώ να ξέρω γιατί το έβγαλα αυτό στο σώμα μου... και... στον λαιμό μου... και στο στέρνο μου... και στα βυζιά μου.

Την πρώτη φορά που έμεινα στο ίδιο δωμάτιο μαζί της, ένιωσα τα πρώτα ψήγματα στο κορμί μου.. Ένιωσα... ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Όχι όμως γενικά και αόριστα... κάτι δεν πάει γενικά καλά με Μένα, σε σχέση με Αυτή.

 Πήγαινα, που λες, στο σπίτι που φιλόξενούμασταν όλοι, με πρόθεση να βρω ένα δωμάτιο και να γαμηθώ με τον γκόμενό μου, και να σου την, μας άνοιξε την πόρτα!.. και ξέχασα την ίδια στιγμή, που είμαι...  που πάω...., γιατί υπάρχω...  πως...  και  ξέχασα την καύλα μου, και με έπιασε μία φαγούρα !!! ..μεταφορική αυτή την φορά..  χι χι!  φαγώθηκα να της πω την ιστορία της ζωής μου συμπυκνωμένη.

Εγώ και αυτή στην κουζίνα να μιλάμε λες και γνωριζόμαστε αιώνες, και από μέσα ο γκόμενός μου, μας άκουγε και ξερόβηχε. Θα ήταν βλάκας να μην είχε καταλάβει αμέσως πως αρρώστησα για κείνη, το κατάλαβε, και όταν έφυγε η μικρή να πάει να φάει, με γάμησε όσο πιο δυνατά μπορούσε μπας και μου βγάλει την ιδέα που μου μπήκε στο μυαλό!

Μετά ερχόταν και περνούσε από την ζωή μου σαν επισκέπτης, να την, με την μια της γκόμενα, να την με την δεύτερη.... Εγώ τι να της πω... Να τις αφήσει όλες και να έρθει μαζί μου; ! δεν είμαι για τέτοια άλλωστε.... Εμένα μου αρέσει ο μπούστος, και ως εκ τούτου ο γκόμενος μου. Μου αρέσουν και τα κοριτσάκια βέβαια.. δεν λέω.... αλλά εγώ θέλω να γίνω μάνα! Με αυτή αρρωσταίνω αλλά δεν γκαστρώνομαι. Αυτές ήταν οι σκέψεις μου και την έστελνα μακριά να πάει να βρει τις Μαινάδες της στα κλαμπ που γυροφέρνει.
.
Και να σου οι πρώτοι πόνοι, εκεί που όλα ήταν καλά και είχα μπει στην ροή μου!  ήρθε και με βρήκε και το 'παιζε και αδιάφορη το μαλακισμένο..., 
Δεν είπε τίποτα, μόνο με κοίταξε, αλλά ήταν αρκετό να τα καταλάβω όλα. Την πήρα την έκρυψα σε μία γωνία και σχεδόν ασέλγησα απάνω της. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αυτός ο πόθος που ένιωσα ήταν σαν εκείνα τα πράγματα που έχουν κάτι από την συντέλεια του κόσμου. Μέσα σε λίγα λεπτά, της τα είπα όλα, τα έκανα όλα και μετά την έδιωξα.

Και οι μήνες περάσανε.. εγώ συνέχιζα να αρρωσταίνω όλο και πιο πολύ και δεν ήξερα το γιατί.  Προσπαθούσα να το ρίξω σε άλλες αιτίες, να! έλεγα, μου λείπει... ο γκόμενος μου, μου λείπουν οι φίλοι μου, μου... μου φταίει ο καιρός! όλο βρέχει γαμώτο.... Μέχρι που στο τέλος ερωτεύτηκα έναν άκυρο, για να τα βγάλω πέρα, και εκείνη το ένιωσε... Με τι είδους κεραία το κατάλαβε δεν ξέρω... αλλά το ένιωσε και φάνηκε.

Το πε.. και το κανε, ήρθε να με βρει. Και εγώ  βάλθηκα να της μιλάω για όλα τα άλλα εκτός από εμάς. Και έβαλα το σώμα μου εμπόδιο ανάμεσά μας, άρχισα να αιμορραγώ από παντού. Με το που την είδα μου ήρθε περίοδος, πυρετός, κολικός και δεν ξέρω 'γω τι άλλο, μπόρεσε να σώμα μου να μου δανείσει για ασπίδα.

Και την δευτερη φορά που βρεθήκαμε μόνες, ήταν ακόμα πιο δύσκολο για μένα, είχε φύγει μακριά, για να με ξεχάσει και όταν βρεθήκαμε, ήξερα ότι είναι άδικο να την γυρίζω πίσω... Και πάλι έβαλα το σώμα μου ανάμεσά μας. Με το που ένιωσα το κορμί της να έρχεται με έκοψαν πόνοι στα δύο.

 Όλα αυτά τα σημάδια στο κορμί μου είναι τα παιδιά που έκανα μαζί της. Κάθε ροδοκόκκινο σημάδι που έχω, είναι ένα άγγιγμα που της αρνήθηκα. Κάθε κοκκινίλα είναι ένα φιλί, ένα χάδι, ένας οργασμός ένας πόθος που κατάπια.

Με αυτή μου την ιστορία... κατάλαβα  πως και γιατί, η παναγία γέννησε χωρίς να χύσει κανένας μέσα της. Είχε και αυτή σαν και εμένα, μια καύλα τεράστια και μύρια χίλια εμπόδια που την ανάγκαζαν να την χώνει όλο και πιο βαθιά μέσα της, μέχρι που η ίδια της η καύλα την γκάστρωσε. 

Άντε τώρα να εξηγήσεις σε έναν επιστήμονα - ιατρός δερματολόγος αφροδισιολόγος- γιατί τα κόκκινα τα στίγματα του πόθου, τις περίεργες εγκυμοσύνες της θυσίας, και κάθε λογής περίεργη αρρώστια τις παθαίνουν θηλυκά. 

Τουλάχιστον πάλι καλά που δεν μου έδωσε φάρμακα. Δεν θέλω να μου περάσει ακόμα... την έχω ανάγκη να την νιώθω... την θέλω απάνω μου, έστω και σαν δερματικό. 》